Veel toeristen in de stad, overal hoor je de muziek uit de ramen van de huizen aan de grachten. De zon brandt op je huid, het zweet parelt op je voorhoofd. “ting, ting, ting!!” je kunt nog net jezelf en je dienblad met 4 biertjes terug trekken voor een fietser die zo hard rijdt dat het lijkt alsof hij door de politie achtervolgd wordt. Gelukkig ging het goed. “Hallo meneer, heeft u plaats voor 19 man?!” vraagt een mevrouw aan je. “Tuurlijk, alleen gaat het buiten niet lukken, ik heb binnen nu en 30 minuten geen tafel vrij, wel binnen.” Dat is prima, zegt de mevrouw. “ Mike, groep van 19, Nederlands.” Ja, top! Ik breng ze de menukaart!
Gezellige groep, geen gekke bestellingen. Een droomgroep. Alles loopt vandaag ook zo lekker. Het wordt drukker en er gaan meer mensen binnen zitten. “Iedereen even een tandje bijzetten aub en blijf gefocust!” Hoor je Mike roepen. Na 1,5 uur komt dezelfde mevrouw, die vroeg om een tafel voor de groep, naar je toe en geeft aan graag de rekening te willen. “Zeker mevrouw, ik kom de rekening naar uw tafel brengen.” Ik kom zo wel even voor aan de kassa afrekenen, is dat goed? Natuurlijk mevrouw. Je loopt alvast richting de kassa die voor in de zaak staat. Opeens zie je de gehele groep opstaan en richting de kassa oplopen. “We willen graag alles apart afrekenen” Melanie, begin jij maar, wat had jij?”, “ja, ik had volgens mij 1 limonade en…. Piet, had jij nou ook de Caesar Salade?!” Je ziet de rekening door de hele rij van 19 man gaan en de verwarde uitdrukking op hun gezichten vertelt jou dat je voorlopig nog niet klaar bent met afrekenen. “Michelle, wil jij even tegen Mark buiten zeggen dat het even wat langer gaat duren voordat ik weer buiten op het terras loop.” Je kijkt weer naar de groep en ziet dat Melanie weet wat ze moet betalen. Nog 18 te gaan..
